چرا دلت شکست رفیق
چرا چرا چرا
چشات کجای قصه سوخت
کجا کجا کجا
چی شد که گم شدی تو این
هزار و یک شبای سرد
فقط بهم بگو رفیق
کی خورشیدو دیوونه کرد
نترس اگه ستاره ای
اونوره مرزه ابرا نیست
مرگ یه ماهی روی خاک
نشونه مرگ دریا نیست
تا یه درختم زخمی از
قلبای یادگاریه
هر شاخه ای یاد آوره
شوق ِ هزار قناریه
به گریه خو نکن رفیق
قلب پرستوها گرفت
مگه میشه مهتابو از
رویای شب بوها گرفت
الهه ی ماه و نسیم
تا بغضشو زمزمه کرد
پاییز شعله ور شدو
عشقو به خون ترجمه کرد
یه روزی وحشت تگرگ
از یاد غنچه ها میره
خونه سحر بانوی عشق
دامنه شب رو میگیره
ببین که روح آسمون
خسته از ابرای سیاست
چشمای برکه ماه هنوز
دلواپسه مرغابیاست