آتیش گیروندی تویی قلبی من

با برقی این چشایی آهویید

آخِر شیکوندی قفلی دل را تو

با مهر و با حرفایی جادویید

اِز بس اِزِت مهرا وفا ، دیدم

اِگه بخَی ، جونمو ، برات میدم

یادد میاد تویی حیاط موهادو خار میکردی

با دلی وامونده ای من، وای که چی کار میکردی

میجِستم و گل میسِدم تا رو موهات می ذاشتی

پاییز و با گلستونت بازم باهار می کردی

حالا که تو پیشی منی ، ای دلبرم یار

نه که ندونی

خب می دونی رویی چشام‌ جا داری

وختی باهام حرف میزِنی ،ای دلبرم یار

هر چی غمس

از دل میرِد ، شادی و شور میاری