لا یغمرعینی الّیل
نه شبها چشمانم را می‌ربایند
لایهزمنی النّسیان
و نه فراموشی شکستم می‌دهد
ارضک خلّتنی اشتاگ
خاک تو اینگونه عاشقم خواست
غیرک ما اهوه اوطان
و‌ جز تو به هیچ موطنی مشتاق نیستم
خلّینی ابدنیاک ابقی
بگذار در دنیایت باقی بمانم
لو دنیه امن الاحزان
هرچند که دنیایی مملو از اندوه است
ریت الگاک امن اجدید
کاش از نو تو را بیابم
واترک خلفی الاوهام
و اوهام را فراموش کنم
یالحُبّک ساکن روحی
ای که عشقت بر روحم خیمه زده
وما تمحیها الایّام
و هرگز گذر روزگار آن را محو نخواهد کرد
بُکره انغنّی اویه الغیم
فرداست که با ابرها ترانه بخوانيم
وایّام الغربه اتفوت
و روزگارِ تلخ غربت تمام شود
لعیونک ناذر عمری
عمر و جانم را نذر چشمانت كرده‌ام
وبحضانک اهوه الموت
و مرگ را تنها در آغوش تو مى‌خواهم