قرار نیس بسوزم دیگه پای تو

قرار نیس بجنگم دیگه جای تو

قرار نیس ازم راضی باشن همه

کی حق داده که قاضی باشن همه؟!

قرار نیس همش از خودم کم بشم

تا رو زخم آدم ها مرهم بشم

"دوسِت دارم اما نه بیش از خودم

که من از خودم گاهی هم میبُرم

نمیذارم هیشکی منو بشکنه

یه قلبم که از زخم دنیا پُرم

با هر اشتباهی که بخشیدمت

با هر آدم تازه‌ای که دیدمت

دلم از دلت فاصله میگرفت

دیگه خسته ام بس که فهمیدمت"

دلی که یه روز عاشقت بوده مُرد

یه باغم که شلاق پاییزو خورد

کاش اشکای من قد دریا نبود

پاییز فصل اعدام برگا نبود

با تصویری که توو دلم ساختی

تو از چشمم افتادی و باختی