میدونم یه روزی دل من میمیره
خورشید عشقمو اون بالاها سایه میگیره
رنگ تاریکی گرفته قصه و افسانه ی من
رنگ شادی را ندیده این دله دیوونه ی من
اشک میریزم روز و شب مثل ابرای بهار
مانده از تو پیش من تار مویی یادگار
قلب من خاموش و غمگین چون غروبه یک ستاره
گریم از دست جدایی مثل ابری پاره پاره
همچو مرغی پر شکسته تو قفس تنها نشسته
در غروبی بی ترانه مانده ام بی آب و دانه